PRESVETA BOGORODICA – OBRAZAC
SAVRŠENE LJUBAVI I SMIRENJA

Na Uspenje Presvete Bogorodice u manastiru Lepavini rukopoložen je u čin đakona dr Vladan Tatalović, profesor Beogradskog univerziteta.

Iako je manastir posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice, svake godine se i na praznik njenog Uspenja tradicionalno u njemu sabira mnoštvo vjerujućeg naroda iz okoline, ali i iz udaljenih mjesta, pa i susjednih država. U dane praznika pred čudotvornu ikonu Bogorodice Lepavinske dolaze da se pomole i pravoslavni i katolici. I ove godine okupio se veći broj vjernih i ispunio manastirski hram.

Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit zagrebačko-ljubljanski Gospodin Porfirije, služio je Božanstvenu arhijerejsku liturgiju, uz sasluženje sveštenstva Eparhije. Crkvena punoća je od ovog, u crkvenoj liturgijskoj godini posljednjeg velikog praznika, postala bogatija za još jednog sveštenoslužitelja. Mitropolit je u svešteni čin đakona rukopoložio vanrednog profesora Bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu dr Vladana Tatalovića.

Vladika je besjedio nakon otpusta. Istakao je ljubav i smirenje kao dvije osnovne vrline Presvete Bogorodice, koje treba da krase i sve hrišćane.

Kao što nije moguća nijedna vrlina bez ljubavi, tako nije moguće da čovek bude postojan u bilo kom dobru, bez smirenja, rekao je Mitropolit.

Danas nam je najpotrebnija ta dvojedina realnost. Svugde oko nas, ali i u nama, najčešće caruje samoljublje. Često nam je racionalno jasno da treba voleti i biti smiren. Ali, ako to što umom znamo ne dođe do našeg srca i ne pretoči se u dela, onda će ono što znamo o ljubavi i smirenju biti naša osuda, naglasio je.  

Mitropolit je čestitao novorukopoloženom đakonu i istakao da su ljubav i smirenje posebno važni za svešteničko služenje: Đakonska služba, kao služba služenja, svedočenje je ljubavi i istinskog smirenja. Prvi đakon Crkve Hristove, sveti arhiđakon Stefan, imao je čisto srce i plamenu veru. Postradao je jer nije želeo da se odrekne vere u Hrista. U trenucima svog stradanja, on, po ugledu na Gospoda i Presvetu Bogorodicu, pokazuje ljubav i smirenje. Onima koji su ga mučili i kamenovali, ne samo da nije zamerio, nego se molio Gospodu da im to ne uzme za zlo.

Sabrani narod se poslije Liturgije još dugo zadržao u manastiru, a bratstvo je pripremilo trpezu za sve prisutne.