Ustoličen Episkop londonski i velikobritansko-irski Nektarije

Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije je načalstvovao 24. novembra 2024. godine svetom arhijerejskom Liturgijom u Sabornoj crkvi Svetog Save u Londonu i tom prilikom u tron Episkopa londonskih i velikobritansko-irskih uveo Njegovo Preosveštenstvo g. Nektarija.

Svetejšem Patrijarhu su, pored novoustoličenog Preosvećenog Episkopa londonskog i velikobritansko-irskog g. Nektarija, sasluživali: visokopreosvećena gospoda mitropoliti skandinavski Dositej, niški Arsenije i zapadnoevropski Josif iz Rumunske Pravoslavne Crkve; preosvećena gospoda episkopi valjevski Isihije, jenopoljski Nikon, suroški Matej iz Patrijaršije moskovske i bogdanijski Anastasije iz Rumunske Pravoslavne Crkve; arhimandrit Nektarije, glavni sekretar Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve; arhimandrit Metodije, iguman manastira Hilandara; jeromonah Nektarije Hilandarac; protojereji-stavrofori Aleksandar Pavlović, Aleksandar Samardžić, Milan Vukašin, Goran Spaić, Aleksandar Ilić, Žarko Nedić i Nenad Popović; protojereji Dimitrije Nedostupenko iz Moskovske Patrijaršije i Pavle Eliot iz Ruske Zagranične Pravoslavne Crkve; protojerej Đorđe Lukić, Roman Fišer i Milan Živanović; sveštenici Viktor Stojčev i Gavrilo Galev iz Makedonske Pravoslavne Crkve – Ohridske Arhiepiskopije; prezviter Borislav Kovačević; arhiđakon Pavle iz Rumunske Pravoslavne Crkve; protođakoni Dragan Radić, Radomir Vrućinić i Damjan Božić; đakoni Đorđe Filipović, Momčilo Dimitrijević i Filip Milivojević; kao i ipođakoni Dejan Nakić i Vladimir Jelić.

Toržestvenom bogosluženju su prisustvovali: Njegovo Kraljevsko Visočanstvo princ Majkl od Kenta sa ćerkom princezom Gabrijelom Kingston; g. Nikola Selaković, izaslanik Predsednika Republike Srbije i ministar kulture u Vladi Republike Srbije; princeza Katarina Karađorđević; dr Vladimir Roganović, direktor Uprave za saradnju sa crkvama i verskim zajednicama Ministarstva pravde Republike Srbije; g. Edvard Fergunson, ambasador Velike Britanije u Srbiji; g. Goran Aleksić, ambasador Republike Srbije u Ujedinjenom Kraljevstvu; g. Vil Lejn, načelnik Kraljevske opštine Kensington i Čelsi; arhimandrit Nifon Cimalis, izaslanik Arhiepiskopa tijatirskog i velikobritanskog Carigradske Patrijaršije; Nadbiskup beogradski Ladislav kardinal Nemet; Visokopreočasni Kanon Robert Plurd i Visokopreočasni Miguel Peraza iz Rimokatoličke Crkve; Preosvećeni Episkop londonski g. Avram iz Asirske Crkve Istoka; Prečasni Hakan Vilhelmson iz Crkve Švedske; Prečasni dr Vilijam Tejlor, vikar u Kensingtonu, predsedavajući Udruženja Anglikanske i Istočnih Crkava i ekumenski savetnik Crkve Engleske; Prečasni Alan Trigle iz Udruženja Anglikanske i Istočnih Crkava; predstavnici Ambasade Bosne i Hercegovine; kao i mnogobrojno sveštenstvo i monaštvo i blagočestivi narod novoosnovane Eparhije britansko-irske.

Srbi i Srpska Pravoslavna Crkva u Londonu

Na redovnom zasedanju od 14. do 18. maja 2024. godine Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve doneo je odluku o podeli Eparhije britansko-skandinavske, pa su formirane  Eparhija skandinavska sa sedištem u Stokholmu i Eparhija britansko-irska sa sedištem u Londonu, za čijeg arhijereja je izabran dosadašnji vikar Patrijarha srpskog, Preosvećeni Episkop jegarski g. Nektarije. Smatra se da u Londonu i okolini živi oko četrdeset hiljada pravoslavnih Srba. Većina Srba se naselila u Londonu posle Drugog svetskog rata. To su mahom bili vojni i politički migranti, saveznici britanske vojske, koji su izbegli iz domovine u kojoj je zavladao komunistički režim. Posle ratova devedesetih godina pojačao se priliv Srba koji su bežali od nedaća uzrokovanih raspadom Jugoslavije.

Londonski Srbi se okupljaju u znamenitoj Sabornoj crkvi Svetog Save, koja je izgrađena 1903. godine kao anglikanska crkva posvećena Svetom Kolumbu. Kasnije je preuređena za pravoslavna bogosluženja. Osvećenje je 1952. godine obavio Sveti vladika Nikolaj Žički i Ohridski. Građevina je vrlo prostrana, ukrašena je freskama koje su mahom kopije sa zidova srpskih manastira 13. veka sa područja Kosova i Metohije. Posebno je vredan ikonostas izrađen u duborezu od orahovog drveta i bogato ukrašen ikonama. Ispred oltara se nalaze dva trona, takođe izrezbarena u orahovini. Jedan je namenjen episkopu, a drugi Kraljevskoj porodici. Na kraljevskom tronu je, pored članova srpske kraljevske porodice koja je živela u izbeglištvu u Londonu, 1945. i 1957. godine sedela i kraljica Elizabeta II, kuma na krštenju princa Aleksandra, sina kralja Petra II, odnosno Marije Tatjane, ćerke princa Andrije Karađorđevića. Predsednik Srpske Pravoslavne Crkvene opštine u Londonu bio je svojevremeno i veliki srpski književnik Miloš Crnjanski. Pri Sabornoj crkvi Svetog Save deluje nedeljna škola, hor, škola folklora i Kolo srpskih sestara.

Patrijarh Porfirije: Pokajanjem počinju naše duhovne radosti i spasenje

O pročitanom jevanđeljskom odeljku na svetoj Liturgiji besedio je patrijarh Porfirije:

– Reč Hristova je uvek ista, jer je istinita. Samo je potrebno da u svako vreme u kojem živimo tu reč protumačimo na istinski i pravi način. Tumač reči Božje jeste Crkva Hristova, zato i ovde, sada sabrani u hramu Svetoga Save, u mnogoljudnom gradu gde se ukrštaju mnoge kulture, mnoge ideje, mnogi duhovni i ideološki vetrovi, reč Hristova ima istu snagu, isti smisao, isti značaj koji je imala i onda kada se Gospod obraćao učenicima svojim, a naročito na oltaru na kojem je služio Sveti Nikolaj, na oltaru koji je on osvetio i na mestu gde su mnoge suze molitvene i suze vapaja prolivane za spasenje svoje, svog naroda i čitavog sveta.

– Logično je i uobičajeno da smo svi slabi i nemoćni, da svi padamo i najviše padamo u našim međusobnim odnosima, jer vrlo često ne pokazujemo i ne potvrđujemo ljubav, nego smo sebični, vidimo jedni druge kao takmace, kao međusobne protivnike, kao uzurpatore, a u ovoj priči bogataš bi hteo da se izmeni, da se promeni, međutim kada se ode iz ovog sveta nema više šanse i mogućnosti da menjamo svoje stavove. Zapravo, promena svojih stavova treba i može da se čini ovde i sada. Ova priča nas poziva na promenu uma, na pokajanje, a pokajanje opet nije posipanje pepela po glavi i samokažnjavanje. Pokajanje je, kako kažu sveti Oci, među njima i Sveti Jovan Zlatousti, radosna tuga, momenat kada uočimo da smo pogrešili, da nismo ispoštovali bližnjeg, da ga nismo zavoleli, da ga nismo zagrlili, da nismo njegov krst, njegovu muku uzeli na sebe, kada uočimo sve to i mnogo više od toga kao svoje promašaje, nepoštovanje i neispunjavanje zapovesti Božjih i poželimo da budemo drugačiji. To je momenat kada smo tužni zbog svoga pada, greha i promašaja, ali još više radosni zbog toga, jer uočivši svoju pogrešku, odjedamput osećamo ljubav Božju, blagodat Njegovu, da je ona veća, šira i dublja od svakog našeg nedostatka. Samo je dovoljno da se spoznajući sebe obraćamo Njemu, Gospodu našem, u molitvi – poručio je Svetejši Patrijarh g. Porfirije čiju besedu u celosti možete pročitati OVDE.

Vladika Nektarije: Po ugledu na Hrista Velikog Arhijereja, nisam došao da mi služe, nego da služim

Posle uvođenja u tron episkopa londonskih i britansko-irskih, Njegovo Preosveštenstvo Episkop g. Nektarije, čiji životopis možete pročitati OVDE, održao je pristupnu besedu u kojoj je između ostalog poručio:

– Neobično tajanstvo Božjeg promisla projavljuje se i dalje u mom životu. Obretoh se danas na ovom svetom mestu, u ovoj blagodatnoj stasidiji sa koje se nadzire i upravlja, propoveda i svedoči, a pre svega po ugledu na Hrista Velikog Arhijereja „služi“, jer nam je u arhijerejstvo Gospod utkao ove reči kao smisao i program vladičanstva u vojinstvujućoj Crkvi: „Nisam došao da mi služe, nego da služim“. Sa takvom verom i ja danas ovde dolazim i svoju novu službu započinjem. I danas treperi moje srce, jer sam uzveden u svešteni tron arhijereja britansko-irskih, kao prvi episkop novoosnovane Eparhije, ali stojim na mestu sa koga su propovedali Svetlost Jevanđelja Hristovog časni arhijereji naše Svete Crkve, blaženopočivši vladika Lavrentije, nezaboravni misionar i pregalac, i naš dobri mitropolit Dositej, koji je više od trideset godina revnosno propovedao i rečima i ličnim primerom ljubav Ovaploćenog Boga u ovim krajevima. Od ovog časa i oko mog vrata stavljen je „blagi jaram Hristov“ da, služeći Bogu i Crkvi Njegovoj, zadobijem spasenje.

Pristupnu besedu episkopa Nektarija u celosti možete pročitati OVDE.

Kralj Čarls III: Osnivanje nove eparhije doprineće obnovi trajnih veza među našim narodima

Tokom svečanog čina ustoličenja prvog Episkopa londonskog i britansko-irskog g. Nektarija, pročitana je i Poruka Njegovog Veličanstva kralja Čarlsa III u kojoj, između ostalog, stoji:

– Povodom ustoličenja novoizabranog Episkopa londonskog i velikobritansko-irskog g. Nektarija, upućujem svoje srdačne pozdrave Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi i srpskom narodu. S ljubavlju se sećam svoje posete Srbiji 2016. godine, vremena koje sam proveo sa Njegovom Svetošću Patrijarhom srpskim g. Irinejem, kao i svoje posete manastiru Kovilju, gde sam ljubazno ugošćen od strane tada Mitropolita, a sada Njegove Svetosti Patrijarha g. Porfirija.

– Današnja svečanost predstavlja sprovođenje odluke Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve da po prvi put uspostavi Eparhiju britansko-irsku. Zaista se nadam da će osnivanje ove nove eparhije doprineti da se obnove i prodube trajne veze između Srpske Pravoslavne Crkve i Crkve Engleske, kao i među našim narodima. Moja supruga se pridružuje u upućivanju naših najboljih želja episkopu Nektariju na početku njegove pastirske službe u našoj zemlji – navodi se u poruci kralja Čarlsa III.

izvor: spc.rs