U spomen Mitropolitu Jovanu Pavloviću

Trećeg marta se s molitvom i zahvalnošću prisjećamo blažene uspomene Mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Jovana Pavlovića, pastira koji je životom svjedočio Hristovu ljubav, sabirao rasutu pastvu i bio tihi, ali postojani nosilac mira i pomirenja.

Rođen 1936. godine, zamonašen u manastiru Krka, a za episkopa izabran 1977. godine, Mitropolit Jovan neumorno je radio na očuvanju pravoslavne vjere u Hrvatskoj i Sloveniji. Mitropolitom zagrebačko-ljubljanskim postao je 1982. godine, u vremenima kada su bile potrebne mudrost, hrabrost i strpljenje.

Njegova ljubav prema Crkvi nije se ogledala samo u liturgijskoj službi, već i u brizi za duhovni i intelektualni rast vjernika. Osnivanjem Srpske pravoslavne opšte gimnazije „Kantakuzina Katarina Branković“, pokazao je da je obrazovanje temelj očuvanja vjere, duhovnog i nacionalnog identiteta.

Njegov glas više ne odjekuje hramovima, ali njegove riječi žive. Njegov lik više ne vidimo među nama, ali njegov duh ostaje – u molitvama, u crkvama koje je obnavljao, u generacijama učenika koje je školovao, u ljudima koje je naučio vjerovati, voljeti i biti bolji.

Upokojio se 3. aprila 2014. godine u Zagrebu, ostavljajući za sobom svjetlost koja ne tamni i djela koja govore više od riječi. Na katedri zagrebačko-ljubljanskih mitropolita naslijedio ga je dotadašnji Episkop jegarski, a danas Patrijarh srpski Porfirije.

Njegov život bio je odraz riječi Svetog Vasilija Velikog: „Dobar pastir nije onaj koji vlada, već onaj koji služi; nije onaj koji traži počast, već onaj koji nosi teret drugih.“

Neka ga Gospod upokoji u naseljima pravednih i podari mu vječnu radost u carstvu nebeskom.

Vječna mu pamjat!