Proslava 30 godina od kanonizacije Sv. Jovana Šangajskog i San Franciskog

Povodom tridesetogodišnjice proslavljenja, kanonizacije od strane Ruske zagranične crkve, praznik Svetog Jovana Čudotvorca ove godine je posebno svečano obeležen u Sabornoj crkvi Presvete Bogorodice u San Francisku, gde su pohranjene svetiteljeve netruležne mošti.

Prazničnim bogosluženjima je načalstvovao Prvojerarh Ruske zagranične crkve Mitropolit Nikolaj, zajedno sa Arhiepiskopom sanfrancisko-zapadnoameričkim Kirilom, u čijoj eparhiji je Sveti Jovan sredinom šezdesetih godina prošlog veka završio svoju ovozemaljsku arhipastirsku službu, uz mnoštvo lokalnih i pozvanih arhijereja i sveštenih lica. Među njima je bio i Episkop londonski i zapadnoevropski Irinej, koji je tom prilikom doputovao u Kaliforniju iz duboke lične ljubavi prema Svetom Jovanu, ali i da bi predstavljao Eparhiju britansko-zapadnoevropsku, čiji je Sveti Jovan bio eparhijski arhijerej od 1950-1963.  godine. U njegovoj pratnji bio je i Episkop Aleksandar, kome je to bila prva prilika da se pokloni svetiteljevim moštima u njihovom poslednjem počivalištu, kao i da poseti mnoga mesta vezana za život Svetog Jovana u zapadnoj Americi.

Kao što je običaj svake godine na Svečev letnji praznik, česne mošti Svetog Jovana iznete su iz kivota na južnoj strani crkve u San Francisku i prenete u centar hrama, gde je u četvrtak veče služen Akatist njemu u čast (sačinio ga je jedno od duhovnih čeda Svetog Jovana, jeromonah Serafim Rouz). Povodom 30-godišnjice, Bogoslovski hor Duhovne akademije Svete Trojice u Džordanvilu doputovao je u Kaliforniju kako bi zajedno sa članovima renomiranog Sabornog hora otpevao bogosluženja.

U petak je svenoćno bdenije služio Prvojerarh i sabrano sveštenstvo, a u subotu ujutru je služena praznična  Božanska liturgija pored svetiteljevih moštiju. Tradicionalno na ovom godišnjom sabranju u Sabornom hramu Presvete Bogorodice bude mnoštvo sveštenstva i vernika, koji iz ljubavi prema velikom Čudotvorcu dolaze iz svih krajeva zemlje i sveta, iz svih pravoslavnih jurisdikcija i eparhija; ali je ovom prilikom broj gostujućih sveštenoslužitelja i vernika bio zaista izvanredan. Među prisutnima bilo je mnogih koji su lično poznavali Svetog Jovana, među kojima i neka od „Vladičine dece“ koju je on odgajao u sirotištu u Šangaju, a kasnije u San Francisku; i neki sada stariji služitelji i klirici koji su bili oltarski prislužitelji bogougodnom Arhijereju.

Posle Svete liturgije i litije sa molebnom pred moštima svetitelja, iz kojih svakodnevno ističu obilna isceljenja, Prvojerarh, sabrani arhipastiri, sveštenstvo i verni narod proveli su vreme u višečasovnom druženju, nadahnuti zajedničkom ljubavlju prema jednom od najvećih svetitelja Crkve i nebeskom zaštitniku i rukovoditelju pastve pravoslavne dijaspore. Organizovano je i prikupljanje sredstava za Fond dobrotvora Svetog Jovana, koji je osnovao sam Svetitelj Jovan 1950-ih, a koji nastavlja njegovo delo pružanja podrške i pomoći beskućnicima, gladnoj, a posebno napaćenoj deci širom sveta.

* * *

Sveti Jovan (Maksimovič) Šangajski i San Franciski (1896–1966), rođen je u Harkovu, Rusija (današnja Ukrajina), 4. juna 1896. godine u plemićkoj porodici, a na krštenju je dobio ime Mihail. Bio je pobožno dete, poznat po svojoj pobožnosti i verskoj revnosti od malih nogu.

Mihail Borisovič je studirao pravo na Harkovskom carskom univerzitetu, a kasnije bogoslovlje na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu.

Monaški život: 1926. godine zamonašen je sa imenom Jovan, u čast Svetog Jovana Maksimoviča Tobolskog, njegovog pretka. Za jeromonaha je rukopoložen 1929. godine.

Jovan je 1934. godine hirotonisan za episkopa šangajskog. Svoja napore posvetio je služenju raznolikoj tamošnjoj pravoslavnoj zajednici, koja je uključivala Ruse, Grke, Srbe i Kineze. Osnovao je sirotište, bogoslovsku školu i mnogo radio sa siromašnima i bolesnima.

Za vreme Drugog svetskog rata i građanskog rata u Kini Eepiskop Jovan je organizovao evakuaciju ruskih izbeglica iz Kine na Filipine, i postarao se za  njihovu bezbednost i duhovno blagostanje, uprkos brojnim izazovima.

Godine 1951. postavljen je za arhiepiskopa zapadnoevropskog, sa sedištem u Parizu. Njegovu službu obeležilo je osnivanje nekoliko novih parohija i misija širom kontinenta i priznanje zapadnoevropskih svetitelja pre raskola od strane ruskih pravoslavnih vernika.

Godine 1962. Arhiepiskop Jovan je dodeljen Arhiepiskopiji San Franciska i Zapadne Amerike. Uprkos protivljenju i kritikama, revitalizovao je pravoslavnu  zajednicu, završio izgradnju Sabornog hrama Presvete Bogorodice, i nastavio svoj obiman dobrotvorni rad. U San Francisku je osnovao sirotište Svetog Tihona Zadonskog. U tamošnjoj crkvi služi se i danas.

Sveti Jovan je bio poznat po svom podvižničkom načinu života, dubokom molitvenom životu i mnogim čudima koja su pripisana njegovim molitvama za vreme njegovog života i posle upokojenja. Spavao je vrlo malo i provodio noći u molitvi.

Posle njegovog prestavljenja 2. jula 1966. u Sijetlu zabeležena su mnoga čuda na njegovom grobu u San Francisku. Ruska pravoslavna zagranična crkva ga je 1994. godine kanonizovala kao Svetog Jovana Šangajskog i San Franciskog. Godine 2008. Sveti sinod Moskovske patrijaršije i formalno je priznao pribrojenjeSsaboru svetih Svetog Jovana Šangajskog i San Franciskog. Usledilo je njegovo poštovanje širom Ruske pravoslavne crkve.

izvor: mitropolija.com